GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastaneleri’nde görev yapan hemşirelerde işe bağlı gerginlik düzeyi, rol çatışması-rol belirsizliği durumu ve buna diğer faktörlerin etkisini incelemek amacıyla planlanmış tanımlayıcı tipte bir araştırmadır.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Hemşirelerin sosyo-demografik verilerinin toplanması amacıyla ‘Kişisel Bilgi Formu’,rol çatışması-rol belirsizliği düzeyinin belirlenmesi amacıyla ‘Rol Çatışması-Rol Belirsizliği Ölçeği’ ve işe bağlı gerginlik düzeyini saptamak amacıyla ‘İşe Bağlı Gerginlik Ölçeği’ kullanılmıştır. Verilerin girişi SPSS 17.0’da yapılmış olup, analizinde ise frekans dağılımları, independent-t testi, One-way Anova ve korelasyon analizi kullanılmıştır.
BULGULAR: Meslekteki çalışma süresi ile rol çatışması arasındaki ilişki anlamlı bulunmuş olup, 1-5 yıl arasında olanlarda daha fazla bulunmuştur(p<0,05). Hemşirelerin çalışma şekilleri ile rol çatışması arasındaki ilişki anlamlı ve vardiyalı çalışanlarda daha fazla olduğu görülmüştür(p<0,05). Rol çatışması, rol belirsizliği ve işe bağlı gerginlik düzeyi arasındaki ilişkinin pozitif yönde ve istatistiksel olarak anlamlı olduğu bulunmuştur(p<0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Araştırmadan elde edilen bulgular doğrultusunda hemşirelerin çalışma saatlerinin 40 saatten fazla olmaması ve vardiyalı çalışma saatlerinin düzenlenmesi önerilmiştir.

Objective: This descriptive study aims to examine the level
of work-related stress, role ambiguity, role conflict-situation,
and the effect of other related factors on the nurses working
in hospitals in Ankara University Faculty of Medicine.
Methods: In order to collect socio-demographic data of the
nurses ‘Personal Information Form’ for determining the
level of role ambiguity role conflict ‘Role Ambiguity Role
Conflict Scale’ was applied, and finally ‘Work Related
Tension Scale’ was used in order to determine the level of
work-related stress. Data were registered using SPSS 17.0
, and analyzed using frequency distribution, independent
t-test, One-way ANOVA and correlation tests.
Results: A statistically significant correlation was found
between the duration of the profession, role conflict,
being more significant in nurses working for 1-5 years
(p<0,05). The correlation between nurses’ work patterns
and role conflict was found to significant, and being more
meaningful among shift workers (p<0,05). Positive, and
statistically significant correlations were detected among
role conflict, role ambiguity, and work-related tension
(p<0.05).
Conclusion: In line with the results of study it was suggested
that; working hours of nurses should not be more than
40 hours, and hours of shift working should be regulate.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Araştırma koroner arter bypass greft cerrahisi geçiren hastaların yorgunluk durumundaki değişimin incelenmesi amacıyla yapıldı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tek gruplu ön test/ son test düzende tanımlayıcı olarak yürütülen araştırma, İstanbul Avrupa yakasında özel bir hastanenin kardiyovasküler cerrahi servisinde yapıldı. Örneklemi hastanede son 6 ay içinde Koroner Arter Bypass Grefti ameliyatı geçiren 32 hasta oluşturdu. Veriler yapılandırılmış bilgi formu ve Piper Yorgunluk Ölçeği ile toplandı. Preoperatif dönemde uygulanan anket ve ölçek, postoperatif 2-4. gün ve postoperatif iki ay sonra tekrar uygulandı. Verilerin analizinde sıklık dağılımı, ortalama ve standart sapma değerleri, Mann Whitney U testi, Kruskal Wallis H testi, Wilcoxon İşaretli Sıralar testi, Pearson Korelasyon analizi ve Cronbach Alfa analizi kullanıldı.
BULGULAR: Piper Yorgunluk ölçeği puan ortalaması preoperatif dönemde 3,71±2,82, postoperatif 2-4. gün 5,15±2,39; postoperatif ikinci ay 0,03±0,16 bulundu ve aralarında istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu saptandı (p<0,01). Gece uykusu 10 saatten fazla olanların postoperatif ikinci ay yorgunluk puanlarının anlamlı derecede yüksek olduğu görüldü (p<0,01).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hastaların preoperatif dönemde orta seviyenin hemen altında seyreden yorgunluk düzeyinin, postoperatif 2-4. gün dönemde orta seviyenin üzerine çıktığı, postoperatif ikinci ayda yorgunluğun hemen hemen kaybolduğu belirlendi.

Objective: This study was performed to investigate fatigue
of the patients undergoing coronary artery bypass graft
surgery.
Method: This study, which was planned as pretest / posttest
quasi-experimental design single group, was performed in
the cardiovascular surgery service of a private hospital.
The sample consisted of 32 patients who had undergone
CABG surgery within the last 6 months. Data were collected
by structured information forms, and Piper’s Fatigue
Scale. Questionnaire surveys and scales were applied
during the preoperative period, then were re-applied on
postoperative 2-4. days and postoperative second month.
Ifor the analysis of data, frequency and percentage, mean
and standard deviation, Mann-Whitney U test, Kruskal
Wallis H Test, Wilcoxon Signed Rank Test, Correlation
analysis and Cronbach’s alpha analysis were used.
Results: Mean scores of Piper Fatigue Scale were found as
3.71±2.82 for the preoperative period, 5.15±2.39 for postoperative
2-4. days and 0.03±0.16 for postoperative
second month with statistically significant difference among
them (p<0.01). It was found that the patients who slept for
longer than 10 hours a day had significantly higher fatigue
scale scores at postoperative second month (p<0.01).
Conclusion: It was seen that the fatigue level of patients
which was just below the moderate level during preoperative
period rised above moderate level on postoperative
2-4. days, then almost disappeared after postoperative
second month.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma ile hasta bakım ve tedavisinde hizmet vermeye başlayan erkek hemşirelere yönelik genç nüfusun bakış açısının belirlenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı tipteki bu çalışma Temmuz 2012 tarihinde özel kurumların yaz kurslarına kayıtlı genç erişkinler üzerinde yapılmıştır. Araştırmacılar tarafından taranan literatür ışığından hazırlanan anket formunu sosyo-demografik özellikleri sorgulayan 7 soru ile katılımcıların hemşirelik mesleğinde erkeklerin yer almasına ilişkin 21 adet önermeden oluşmaktadır.
Araştırmanın sonucunda elde edilen veriler SPSS 17.0 paket programında değerlendirilmiştir. Değerlendirmelerde ortalama, yüzdelik, ki-kare testleri kullanılmıştır.

BULGULAR: Kadınların % 61.6’sı ve erkeklerin % 38.4’ü erkeklerin hemşirelik mesleğinde olmasının mesleği geliştireceğini ifade etmiştir ve bu önerme ile gruplar arasındaki ilişki istatistiksel açıdan anlamlıdır (p<0.05). Erkeklerin hemşirelik yapmasını düşünen kadınların oranı erkeklere göre daha yüksektir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Elde edilen sonuç geleneksel cinsiyet rolünde kadın mesleği olarak görülen hemşirelik mesleğinin basmakalıplıktan kurtulmuş olması açısından sevindirici bir durumdur. Çağdaş hemşirelik yaklaşımları çerçevesinde toplumsal ön yargıyı en az düzeye indirecek çabalara gereksinim vardır.

Objective: This study was aimed to determine the point of
view of young population for male nurses who started to
provide services in patient care and treatment.
Methods: This descriptive study was carried out on young
adults who registered for summer courses of private institutions
in July 2012 carried out on young adults. The questionnaire
forms prepared by the researchers in the light of
the literature scanned by tem consisted of 7 items questioning
socio-demographic characteristics, and 21 propositions
regarding the men taking part in the nursing profession.
The data obtained as a result of the study were analyzed
using SPSS 17.0 software package program. In assessments
means, percentiles, chi-square tests were used.
Results: The 38.4 % of women, and 38.4% of men stated
that men nurses will develop the profession and the relationship
between the groups is statistically significant regarding
this proposition (p<0.05). Relatively higher proportion
of women thought that men should be in the nursing
profession.
Conclusion: The results obtained is pleasing in that nursing
profession which is seen as a traditional occupation
for women Within the modern nursing approaches, efforts
to minimize social prejudices are needed.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Hasta memnuniyetinin ve hastanelerin eksikliklerinin belirlenmesinde en iyi yöntemlerden biri şikâyetlerin değerlendirilmesidir. Şikâyetlerin değerlendirilmesi; hasta memnuniyetini en üst düzeye çıkarmak için önemlidir. Bununla birlikte işleyişteki eksikliklerin belirlenmesi ve belirlenen eksikliklerin düzeltilebilmesi için planlamaların yapılması gerekmektedir.
Bu çalışmanın amacı kamu hastanelerinde şikâyetlerin nasıl değerlendirildiği ve şikâyetlerin sonucuna göre hastanelerde nelerin planlandığını belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma örneklemi olarak, 2011 yılına ait İstanbul İl Sağlık Müdürlüğü Kamu Yataklı Sağlık Hizmetlerine ulaşan 700 adet şikâyet başvurusu taranmıştır. Başvurular 5 soruluk bir anket ile incelenmiştir. Anket sonuçlarından, şikâyetin kim tarafından yapıldığı, hangi tür hastane ile ilgili olduğu, şikâyetin konusu, şikâyetin nasıl sonuçlandığı ve şikâyetin sonucuna göre hastanelerde ne gibi düzenlemelerin yapıldığına ilişkin bilgiler toplanmıştır. E-posta yolu ile gelen başvurular araştırmanın dışında tutulmuştur.
BULGULAR: Araştırma sonucuna göre; şikayet başvurusunu % 68.2 oranla hastanın kendisinin yaptığı, şikayetlerin % 68.3 oranıyla Eğitim ve Araştırma Hastanesi ile ilgili olduğu, şikayetlerin en yüksek oranla %36.7’sinin hekim ile ilgili olduğu, başvuruların %50’sinde şikayetçinin haksız (herhangi bir işlem yapılmadı) bulunduğu, şikayetlerin sonucuna göre hastanelerin en yüksek oranda (%30) hastanede fiziksel düzenlemelerin yapıldığı belirlenmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Araştırma sonuçları incelendiğinde, İstanbul ilinin hasta yoğunluğuna istinaden, hastanelerin yetersiz kaldığı, şikâyetlerin yeterli değerlendirilemediği, şikâyet sonucuna göre hastanelerin eksik yönlerini düzeltmede yetersiz kaldığı gözlemlenmektedir. Hastanede görevli personelin ve hastaların hasta hakları konusunda bilinçlendirilerek, kalifiye eleman istihdamında bulunması, bir çözüm olarak görülmektedir.

Objective: One of the best ways to determine patient satisfaction
and the inadequacies of hospitals is to evaluate
complaints. Evaluation of complaints is important for the
maximization of patient satisfaction. In addition, identification
of operational deficiencies and correction of deficiencies
must be planned. The aim of this study is to determine
how the complaints are evaluated in public hospitals and
what should be planned in hospitals according to the
results of the complaints.
Method: As a research sampling, 700 complaints which
were sent to the Istanbul Provincial Directorate of Health
for Public Health in 2011, were reviewed. The complaints
were reviewed based on a questionnaire consisting of 5
questions. Information on the identity of the patient who
made the complaint, the type of the hospital which was the
subject of the complaint, the topic of the complaint, the
consequences of the complaint, and the regulations implemented
according to the consequences of the complaint
were gathered. The complaints sent via e-mails were excluded
from the study.
Results: According to the results of research, 68.2% of the
complaints were submitted by the patients themselves, and
68.3% of the complaints were related to Training and
Research Hospitals. Besides, 36.7% of the complaints were
related to physicians, and In 50% of the complaints, the
complainants’ claims were found to be unfair (any procedure
was not implemented). According to the results of the
complaints, physical amndments (max. 30) were done in
the hospitals.
Conclusion: When the research results were analyzed, it
was observed that the hospitals failed to serve higher patient
circulation in the Istanbul Metropolitan, complaints are
not evaluated adequately, hospitals fail to correct their
shortcomings determined based on the results of the complaints.
Increasing awaraness of hospital personnel and
patients about patient rights, and employment of the qualified
personnel, are seen as a solution so as to decrease the
number of the complaints.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Günümüzde çalışma hayatı, kişilerin yoğun kaygılar yaşadıkları bir alandır. Özellikle sağlık alanı; yoğun stresler yaşayan hasta bireylere hizmet verme güçlüğünün yanı sıra, bu alanda görev yapanların günlük çalışmalarında sık sık stres yaratıcı olaylarla karşı karşıya kalmaları nedeniyle diğer iş ortamlarından farklılık göstermektedir. Hastane gibi çok riskli bir çalışma ortamında hasta ile birlikte uzun süreli çalışan hemşireler, çalışma ortamındaki kötü şartlardan etkilenen en önemli sağlık çalışanları olarak görülmektedirler. Bunlar uzun çalışma saatleri, yorucu iş temposu, çalışma şartlarının uygunsuzluğu, eğitim olanaksızlığı, gelir düzeyinin düşük olması, kendine zaman ayıramama, yeterli uyku ve dinlenme olanağı bulamama, sosyal aktivitelere katılamama gibi yaşam kalitesini etkileyen alanlara yönelik sorunlardır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu araştırma özel bir üniversite hastanesinde cerrahi servislerinde çalışan hemşireler üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın evrenini 263 hemşire oluştururken araştırmamızı kabul eden 210 hemşire oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında Kişisel Bilgi formu ve Yaşam Kalitesi Ölçeği- Kısa Formu kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde, aritmetik ortalama, standart sapma, ortanca, Mann-Whitney U testi, Kruskal-Wallis H testi analizlerinden yararlanılmıştır, p<0.05 ise sonuçlar anlamlı kabul edilmiştir.
BULGULAR: Araştırmaya katılan cerrahi hemşireleri yaşam kalitesi ölçeği alt boyutlarından en yüksek puanı “Fiziksel Fonksiyon” (85.91±15.11) boyutundan alırken; en düşük puanı “Fiziksel Rol” (46.90±39.46) düzeyi alt boyutundan almışlardır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Cerrahi servisinde çalışan hemşirelerin ölçek alt boyutlarına göre fiziksel sağlık puan ortalamalarının (fiziksel fonksiyon (85.91±15.11), fiziksel rol (46.90±39.46), ağrı (62.66±24.24), genel sağlık (63.70±18.68)) ruhsal sağlık puan ortalamalarından (enerji (51.85±20.29), sosyal fonksiyon (67.85±23.67), emosyonel rol (54.28±37.25), mental sağlık (62.62±17.58)) daha yüksek olduğu söylenilebilir.

Objective: This study was conducted to determine the quality
of life of surgical nurses and effective factors.
Method: The study was realized with the nurses working in
a surgical clinic of a private university hospital. The population
of our study consisted of 263 nurses working in these
hospitals, and, and the sample of the investigat,on comprised
of 210 nurses that agreed to participate in our study.
The Personal Information Form and the Quality of Life
Instrument (Short Form-36) developed by the investigators
were used to gather data. Numerical values, percentage,
arithmetic mean, standard deviation, mean, minimum and
maximum values, Mann-Whitney-U test, Kruskal-Wallis H
test were used to evaluate the data. P values under 0.05
were regarded as significant.
Result: The nurses obtained the highest scores in the
“Physical Function” (85.91±15.11) sub-dimension of the
quality of life scale, and the lowest scores in the “Physical
Role” (46.90±39.46) sub-dimension. Mean scores of the
nurses obtained from scale subdimensions (85.91±15.11),
were higher than mean scores of physical role (46.90±39.46),
painı (62.66±24.24), general health (63.70±18.68)) psychological
health (energy (51.85±20.29), social function
(67.85±23.67), emotional role (54.28±37.25), mental health
(62.62±17.58) A significant correlation was identified between
the quality of life of the nurses and their ages, duration
of professional service, existing disease, smoking status
and physical exercise (p<0.05). No correlation was
identified between the quality of life and gender, marital
status, education level, monthly income, average sleep
duration, or average number of meals.
Conclusion: The findings obtained from research based on
the results of sub-dimensions of the scale revealed that the
average physical health scores of nurses are higher than
their psychological health scores.

Abstract | Full Text PDF

Şizofrenide yüzdeki duyguları tanımada zorluklar yaşanmaktadır.
Duyguları tanıma sosyal işlevselliğin bileşenlerindendir.
Bu derlemenin amacı, şizofrenide duygu tanıma
ve sosyal işlevselliğin ilişkisini açıklayarak, psikiyatri hemşirelerinin
hastaların rehabilitasyonunda kullanabilecekleri
bir alana dikkat çekmektir. Şizofreni hastalarının, yüzdeki
duyguları tanımalarına yönelik psikoeğitim ya da bilgisayar
destekli programlar, hastaların sosyal işlevselliğini
arttırmaktadır. Psikiyatri hemşireleri, şizofrenlerle yüzdeki
duyguları tanımalarına yönelik çalışmalar yürüterek, hastalarının
sosyal işlevselliklerini arttırmaya katkı sağlayabilirler

There are difficulties in emotion recognition from facial
expressions in schizophrenia. Emotion recognition is one of
the components of social functioning. The purpose of this
review article is to explain the relationship between emotion
recognition and social functioning in schizophrenia and
draw attention of psychiatric nurses to the area that can be
used in the rehabilitation of patients. Psychoeducation or
computer-based programs for facial recognition of emotions
increase the social functioning of patients with schizophrenia.
Psychiatric nurses may contribute to reinforce social
functioning of patients with schizophrenia by carrying out
studies about emotion recognition with schizophrenics.

Abstract | Full Text PDF

Doğa, tüm canlıların yaşamını sürdürebilmesi için önemli
bir sığınak ve büyük bir ekonomik kaynaktır. Ancak zaman
içinde insanlar doğayı sınırsızca kullanmaya hatta sömürmeye
başlamış ve uzun süre doğaya verdikleri zararlardan
habersiz yaşamışlardır.
Doğadaki bu yıkımların en önemlilerinden biri olan çevre
kirliliği de nitel ve nicel olarak artmış, çevrenin kendini
yenileyebilme yeteneğinin çok daha üstüne çıkmıştır. Nüfus
artışı ve kent merkezlerinin çoğalması sonucu çevre kirliliği
ülkelerin gündeminde ilk sıralarda yer almaya başlamıştır.
Sürdürülebilir bir gelecek, çevresel sorunların bilinmesini
ve bu sorunların çözülebilmesi için çevre korumacı
davranışlarda bulunulmasını gerektirmektedir. Çevre korumacı
davranışların en önemlilerinden biri ise eğitimdir.
Çevreye karşı duyarlılık oluşturulması ve çevrenin korunması
yalnızca çevrecilerin, çevre konusunda eğitimin verilmesi
de yalnızca çevre eğitimcilerinin görevi değildir. Bu
konuda tüm insanların kendini sorumlu hissetmesi gerekir.
Bu sorumluluğu taşıyan, bilinçli ve nitelikli insan yetiştirme
görevini üstlenen okullara ve eğitimcilere bu konuda
daha fazla sorumluluk düşmektedir.

Nature is a notable shelter and an economic resource for
subsistence of all living creatures. However, human beings
began to useor even exploit the nature illimitably with time
insomuch as they have lived unaware of their harming the
nature for a long time.
Environmental pollution that is one of the crucial destructions
in nature has increased qualitatively and quantitatively,
and it has stepped further up on the ability of the
environment renewing itself. Environmental pollution has
taken place near the top of the countries’ agenda as a consequence
of population growth and rise of civic centers. A
sustainable future requires awareness about environmental
problems and acting behaviours protecting environment for
solution of these problems. Education is one of the significant
environmental protectionist behaviours.
Raising awareness against environment and protecting
environment is not only the mission of environmentalists
and providing training for environment is not only the mission
of environmental trainers. Everyone ihas to feel responsible
for it. It brings more responsibility about this issue
to The schools, and trainers taking on the task of bringing
up conscious and qualified people should assume greater
responsibility.

Abstract | Full Text PDF

Hemşirelik eğitiminde simülasyon türleri gün geçtikçe artmaktadır.
Bu türlerden biri bilgisayar destekli simülasyonlardır.
Teknolojinin sunmuş olduğu birçok avantaj bu tür
programlarda bir aradadır, interaktif eğitim sağlanarak
eğitimin niteliği artmakta ve öğrenme süreci kolaylaşmaktadır.
Bu makalede, bilgisayar destekli simülasyon eğitimi
ve araştırmacılar tarafından geliştirilen IMventro-sim
(Ventrogluteal Bölge İntramüsküler İlaç Uygulama Becerisi
Bilgisayar Destekli Simülasyon) programın tanıtımı, geliştirilme
amacı ve özellikleri paylaşılmış olup, sağlık profesyonellerinin
bilgilendirilmesi ve cesaretlendirilmesi, dolayısıyla
hemşirelik eğitiminin niteliğinin ve gücünün artması
amaçlanmıştır.

Simulation types in nursing education have been increasing
day by day. One of these simulation types is computerbased
simulation. Many advantages derived from technology
are embedded in these programs, and the quality of
education increases, and learning process is facilitated
through achieving interactive learning process. In this
paper, computer-based simulation education and IMventrosim
(Ventrogluteal Area Intramuscular Medication
Application Skill Simulation) developed by researchers are
introduced, and it is aimed to inform and encourage healthcare
professionals, with resultant increase both in the
quality and the impact of nursing education.

Abstract | Full Text PDF