Özet

Amaç: Yapılan bu çalışmada, T1DM tanılı çocuğu olan annelere uygulanan psikodrama grup terapisinin yaşam kalitesi ve depresyon üzerine etkinliğinin değerlendirilmesi, fizyolojik role zorunlu regrese olmuş anne ile T1DM tanılı çocuğu arasındaki ilişkinin birbirleriyle temas kurabilen yeni rol ilişkisine kavuşması ve annelerin uyum becerilerinin arttırılması amaçlanmıştır.

Yöntem: Tip 1 diyabetli çocuğu olan annelerle yapılan grup çalışması 22 oturum olarak gerçekleştirildi. Çalışmaya 6 terapi ve 8 kontrol grubu olmak üzere 14 kişi dahil edilmiştir. Araştırmada karma araştırma yöntemlerinden yakınsayan paralel desen kullanılmıştır. Araştırmanın nicel verileri, “Kişisel Bilgi Formu”, “Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ)” ve “Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği Kısa Formu Türkçe Versiyonu (WHOQOL-BREF-TR)” kullanılarak elde edilmiştir. Araştırmanın nitel verileri, “nitel içerik analizine tabi tutulan grup kayıtları” ve Moreno’nun sosyal atom yönergesi ile grup uygulamasında elde edilen katılımcıların “sosyal atom yörünge içerikleri” kullanılarak toplanmıştır.

Bulgular: Bu çalışmada, psikodrama uygulamasına katılan grup üyelerinin BDÖ ön test son test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir azalma görüldü (p<0.05). Terapi grubunda WHOQOL-BREF-TR ölçeği puanlarının son testte arttığı belirlenmiştir. Çalışmada psikodrama tekniğiyle fizyolojik role zorunlu regrese olmuş anne çocuk ilişkisinden, birbirleriyle temas kurabilen yeni rol ilişkisine kavuşmaları sağlandı.

Sonuç: Grup çalışmamızın sonuçları, psikodrama uygulamasının T1DM tanılı çocuğu olan annelerin depresyon düzeylerini azalttığını, yaşam kalitesi puanlarını arttırdığını, annelerin yaşamlarına ve yaşamdaki diğer rollerine uyum sağlamada etkili olduğunu göstermiştir.