Özet

Amaç: Araştırma; hemşirelerin öz-yeterlilik algıları ile problem çözme becerilerinin incelenmesi amacıyla tanımlayıcı-ilişki arayıcı bir çalışma olarak gerçekleştirildi.

Yöntem: Araştırmanın evrenini, bir üniversite hastanesinde çalışan hemşireler örneklemini ise; evren içinden çalışmaya katılmayı kabul eden ve ulaşılabilen hemşireler oluşturdu (N=392). Çalışmanın verileri, “Hemşire Bilgi Formu”, “Öz-Etkililik-Yeterlilik Ölçeği (ÖEYÖ)” ve “Problem Çözme Envanteri (PÇE)” ile toplandı.

Bulgular: Çalışmaya katılan hemşirelerin yaş ortalamalarının 26,76±5,90 yıl, %67,3’ünün kadın, %52,0’sinin bekar, %52,3’nün sağlık meslek lisesi, %36,7’sinin lisans ve üzeri mezuniyet derecesine sahip, %4,6’sının lisansüstü mezunu olduğu saptandı. Ayrıca hemşirelerin serviste (%52,3), vardiya sistemine göre (%64,0), hemşire ünvanı ile (%93,9) ortalama 6,19±4,55 yıldır görev yaptığı belirlendi. Hemşirelerin ÖEYÖ puan ortalaması 86,93±12,76 ve PÇE puan ortalaması 93,32±22,24 olarak belirlendi ve aralarında istatistiksel açıdan negatif yönde, güçlü ve çok ileri düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu saptandı (p≤0,01). Ayrıca öz-yeterlilik algısı üzerine etki oranına göre sırasıyla; problem çözme becerisi, mezuniyet sonrası sorun çözme konusunda eğitim alma durumu ve mesleki ünvan problem çözme becerisine ise; mesleki deneyim süresi gibi bağımsız değişkenlerin istatistiksel açıdan ileri düzeyde anlamlı katkısının olduğu saptandı (p≤0,01).

Sonuç: Hemşirelerin öz-yeterlilik algılarının iyi düzeyde; problem çözme becerilerinin orta düzeyde olduğu belirlendi. Ayrıca öz-yeterlilik algısı ile problem çözme becerisi arasında güçlü bir ilişkinin olduğu sonucuna varıldı.