Özet

Amaç: Bu çalışma; sağlık alanında lisans ve ön lisans düzeyinde eğitim alan öğrencilerin mentorluk eğitimine bakış açıları, mentorluk algıları ve gerekliliğine ilişkin görüşleri ile mentorluk algılarının bölüme olan aidiyet ve memnuniyet düzeyleri arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla gerçekleştirildi.

Yöntem: Çalışma, 15.02.2019-31.05.2019 tarihleri arasında bir devlet üniversitesinin sağlık yüksekokulu ve sağlık hizmetleri meslek yüksekokuluna ait bölümlerde öğrenim görmekte olan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 1012 öğrenci ile yapıldı. Araştırmada sosyodemografik özellikler soru formu ve 5’li likert tipi 21 ifadeden oluşan Öğrencilerin Mentorluk Algılamalarını Belirlemeye Yarayan Ölçek ve 5’li likert tipi 5 ifadeden oluşan Öğrencilerin Kendilerini Okula Ait Hissetmelerini Ortaya Çıkarmaya Yönelik Ölçek kullanıldı. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemlerin (frekans) yanında niceliksel verilerin karşılaştırılmasında Kruskal Wallis, Mann Whitney U testi, Pearson ve Spearman’s rho korelasyon analizi yapıldı.

Bulgular: Olguların yaş ortalaması 18,9±1,6 (17-42) yıl olup, %74,3’ünün kadın, %51’inin lisans düzeyinde, %64,7’sinin örgün ve %23,5’inin hemşirelik bölümünde eğitim gördüğü, %34,6’sının da daha önce staj yaptığı belirlendi. Öğrencilerin %59,2’sinin mentor/mentorluk kavramı hakkında bilgi sahibi olduğu, %72,7’sinin öğrenim gördüğü kurumlarda mentorluk uygulamasının olmadığını düşündüğü, %76,1’inin mentorluk uygulaması olması durumunda faydalanmak istediği ve %79,5’inin de mentorluk uygulamalarına sahip bir kurumda eğitim görmek istedikleri saptandı. Öğrencilerin mentorluk gereksinim algısı puanı ile mentorluk algısı ve okula olan memnunluk algısı ile başka okulda eğitim alma isteği puanı arasında pozitif yönlü (p: 0.001) ilişki saptanmışken; mentorluk gereksinim algısı ve mentorluk algısı puanı ile okula olan memnunluk algısı puanı arasında ters yönlü ilişki olduğu belirlendi (p<0.05). Katılımcıların yaşları ile mentorluk algıları arasında farklılık bulunmamışken kadınların mentorluk algıları ve gereksinimlerinin daha fazla olduğu belirlendi.

Sonuç: Öğrencilerin yarıdan fazlasının mentorluk kavramı hakkında bilgi sahibi olduğu ve kurumlarında mentorluk uygulaması olması durumunda faydalanmak istedikleri belirlenmiştir. Kadın öğrencilerin, anestezi ve yaşlı bakım bölümünde okuyan öğrencilerin mentorluk gereksinim algılarının daha fazla olduğu tespit edilmiştir. Bu kapsamda öğrencilerin mentorluk ihtiyaçlarını gidermeye yönelik programların geliştirilmesi ve düzenli takip edilmesi sağlanmalıdır.